Als een stofje as dat op 14 juli 1941 opgedwarreld is, waar soms licht doorheen valt dat voor sommige mensen zichtbaar wordt, zo ervaar ik mezelf.

Daarom deze bundels van verdichte gedachten en gedichten ter viering van het er nog zijn.

Dagelijkse verwondering over het zijn en het worden van mezelf en van veel mensen op onze mooie aarde heeft me laten besluiten deze gedichten te delen met mijn dierbaren.

Omdat ik een gedicht zelf ervaar als geschenk uit dezelfde bron waaruit ook mijn liefde voor mensen voortkomt wil ik ze schenken aan dierbaren.

Dankbaar adem ik nog en heb lief en houd van de dialoog.

MJJ